SU MREXANI E S' ARRISCIONI
SU MREXANI E S’ARRISCIONI
Unu mrexani, una borta, nci fut arrutu in d’ una
artana.
Nci fut arrennésciu a ndi bessiri perou portát, in
d’ unu costau, sa peddi scorriáda e su fiancu
totu abertu. Sa pobora bèstia curriat in mesu de
is matas: ddi fut getada sa musca e ddu
spitzulát e ddu suiat portendiddu a sa
perditzioni.
Mrexani iat ai fatu iteciást po fai acabai cussu trumentu, ma mancu cun sa coa, fintzas e chi fut longa, nci arrennesciat a nci bogari sa musca e si chescíat cun sa sorti mala chi ddi faiat fari cussu acabau.
Si ddi fut acostiau unu arriscioni e ddi’at nau ca issu fut prontu a ndi ddu liberái: iat ai infrixsau, cun sa spina sua, sa musca a una a una.
Ma mrexani ddi’at arrespsutu ca fut mellus chi non d’essi fatu puita ca cussa musca fut giai satzada e non ndi ddi suiat prus meda de sanguni, ma chi essat bocíu a i-cussa, ndi’i’at essiri lómpia atra, de musca, chi ancora non iat papau e chi d’iat ai bocíu suendinddedi su pagu sanguni chi ddi fut srobau, a i-stiddiu.
---
Se hai bisogno di una traduzione o ulteriori dettagli, fammi sapere!